Waarom?

De grote vraag is natuurlijk waarom iemand in godsnaam (nee het is geen pelgrimstocht, tenminste niet voor mij) helemaal naar Rome zou fietsen? De wedervraag is waarom niet? In mijn geval is er sprake van een soort van bevlieging; een idee dat zich nestelt in je hoofd en daar vervolgens niet meer weg wilt. Deze bevlieging begon bij mij in de aanloop naar de zomer van 2014…
Nadat ik in mei 2014 – na een jaar lang verbouwen – mijn nieuwe huis had betrokken rees de vraag met welk tijdverdrijf ik mijn twee weken durende zomervakantie zou gaan vullen. Geld was er niet (enkel schulden) en mijn baas had er enigszins op aangedrongen om tijdens de zomer twee weken aaneengesloten vakantie op te nemen. De wilde plannen voor deze twee weken begonnen met het doen van iets wat avontuurlijk en ontdekkend zou zijn, zoals het lopen van het Pieterpad, van Pieterburen in Groningen naar de st.Pietersberg in Limburg. Al snel bleek echter dat je te voet niet echt opschiet en dat je om het 488km lange pad volledig af te lopen ongeveer 30 dagen nodig hebt bij afstanden tussen de 15 en de 20 km per dag. 30 dagen leek me wel erg veel voor een dergelijke afstand, dus het idee van een lange afstand wandeltocht heb ik snel weer laten varen. Bovendien had ik maar twee weken de tijd.

Het idee van het maken van een avontuurlijke tocht bleef echter hangen. Het idee om erop uit te trekken en dingen te zien waar je anders met hoge snelheid voorbij raast had zich genesteld en behoefde enkel concretisering. Deze doorbraak kwam tijdens een etentje met Frans en Martijn, waar Martijn vertelde dat hij omstreeks zijn studententijd een fietstrip door Engeland had gemaakt. Aangezien ik een aardige crosshybride heb staan waarmee ik er prima op uit zou kunnen trekken, leek het bijna te voor de hand liggend dat ik mijn avontuurlijke tocht ook met de fiets zou ondernemen. Raar dat een brein dat dan zelf niet 
bedenkt…

Het idee was eerste om naar Maastricht te fietsen, aangezien ik daar nog nooit ben geweest. Al snel bleek echter dat een fietsvakantie toch nog enige investering vergt (denk fietstassen, tent, heel veel andere meuk) en dat je met de fiets relatief gemakkelijk tussen de 100 en de 150 km per dag aflegt. Maastricht is dan in 2 a 3 dagen bereikt en daar heb je dan al die investeringen voor gedaan. Zodoende ga je vanzelf fantaseren over verdere oorden en uiteindelijk is het reisdoel Parijs geworden. Ik heb in 6 dagen tijd en merendeels met geleende spullen de 750km naar de lichtstad afgelegd, heb daar nog anderhalve dag een beetje rondgeneusd en ben vervolgens met de Thalys weer naar huis gekomen. Het waren een heerlijke 8 dagen. Een reisverslag van deze eerste trip vindt je hier.

Het fietsen naar Parijs is ondanks het matige weer en een niet functionerende laagste 
versnelling toch goed bevallen. Weg van de rumoer van de grote stad en het werk, biedt het onderweg zijn de gelegenheid om je hoofd goed leeg te maken en dingen te zien die je anders nooit zou zien. Logischerwijs grijp ik voor de zomervakantie van 2015 dan ook nogmaals terug naar mijn groene Trek om daarmee een 32 dagen durende tocht te maken naar de stad die mij ontzettend intrigeert, omdat Rome en haar geschiedenis voor mij zoveel ruimte laten voor mijn eigen verbeelding. 

Na het afronden van mijn studie, het beginnen met werken en het kopen en vervolgens grootschalig verbouwen van een bouwvallig huis, is de fietstrip naar Rome mijn volgende project. Het maken van de trip moet een bijzondere ervaring worden, maar de bijbehorende voorbereidingen en het lezen van de ervaringen van andere Romegangers is minstens net zo bijzonder!

0 comments on “Waarom?

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s