08/05 Dag 9, de terugreis

Ergens 1000km heen fietsen is één ding, maar dan weer thuis geraken blijkt toch vaak ook nog wel een uitdaging. Vanuit Parijs nam ik het op tegen de beperkte bagageruimte in de Thalys en vanuit Rome had ik het aan de stok met een te kleine bagagescanner en een gesloten gate. Vanuit London kwam ik oog in oog te staan met kapotte bovenleiding…

De treinrit vanuit Plymouth naar London Paddington Station verliep voorspoedig. En het stukje fietsen vanaf Paddington naar Liverpool Street was ontzettend fijn! Stiekem is nonchalant fietsen in een grote stad als London gewoon ontzettend leuk! Vanaf Paddington nog even langs de Serpentine Gallery, door Hyde Park naar the British Museum, nog even langs St Pancras en king’s Cross, en dan toch echt koers zetten naar Liverpool Street in the City.

Ik was er ruim op tijd, heb een broodje gehaald en heb dat met zicht op de vertrekborden op mijn gemak opgepeuzeld. In afwachting van het perron waar mijn trein vandaan zou vertrekken richting Manningtree werd de ene na de andere dienst gecanceld. En ja hoor, een kwartier voor vertrek ook mijn trein. Een kapotte bovenleiding. Op internet werd al snel geadviseerd om treinreizen richting het oosten uit te stellen tot 1600. Voor mijn geen probleem, als ik maar om 2215 in Harwich zou zijn om om 2300 met de boot mee te kunnen.

Op mijn gemak ben ik naar St Paul’s gefietst om daar in het gras in de zon en met mijn boek de vertraging af te wachten. Toen 1600 1700 werd had ik nog geen stress, want nog steeds tijd genoeg. Toen 1700 1900 werd begon ik hem langzaam te knijpen. En toen er om 1940 eindelijk een trein richting Ipswhich vertrok was ik hartstikke blij want het ging uiteindelijk allemaal gewoon goed komen! Totdat die trein strandde in Romford en er op internet verscheen dat Abellio (nota bene een dochteronderneming van de NS) hoopte dat er de volgende ochtend weer treinen zouden rijden….

Romford was niet echt je van het en ik had eigenlijk helemaal geen zin om daar de nacht door te brengen, dus ben ik naar een loket met taxi diensten gelopen en heb geïnformeerd wat het zou kosten om mij en smurf naar Harwich te brengen. £150. De taxi werd naar het station gestuurd en ik heb in de trein laten omroepen dat ik met de taxi naar Harwich ging en dat er mogelijk meer mensen mee zouden kunnen. Binnen de kortste keren waren we met een clubje van 8, waarvan nog 2 Nederlanders die ook de boot moesten hebben. Wielen uit de fiets, fiets in de taxi, mensen in de taxi, geld inzamelingsactie, betalen en gaan!

Uiteindelijk waren we om 2230 in Harwich. Mijn twee mede passagiers hebben de boot tegengehouden terwijl ik Smurf weer in elkaar zette. Vervolgens met smurf de terminal in, met smurf en bagage een grote steile trap op om in de terminal te komen en uiteindelijk was ik de laatste aan boord! Maar ik was wel aan boord!

Wat een relaxte dag had moeten worden werd uiteindelijk een redelijk stressvolle onderneming. Daar stond wel een hele fijne middag in het gras bij St Paul’s tegenover en bovendien heb ik vannacht geslapen als een blok!

En daarmee kwam het Engeland avontuur tot een einde! Een mooie reis!