03/05 Dag 4, Marlborough

Wat een dag… Vandaag was een ware obstacle course. Na de volle dag van gister had ik voor vandaag voorgenomen dat ik het rustig aan zou doen. Dus op mijn gemak op staan en inpakken, ontspannen de 125 geplande kilometers weg trappen en op mijn gemak de te beklimmen hobbels nemen.

Ik ging vanochtend uiteindelijk pas om 0900 onderweg, wat voor mijn doen redelijk laat is als ik 100+ kilometers te fietsen heb . Op zich geen probleem want ik had gepland om te eindigen bij een camping ergens midden in landelijk gebied, dus ik zou na aankomst niet nog een nabij gelegen stad hoeven te gaan bekijken. Ik had dus alle tijd! Maar uiteindelijk toch tijd te kort…

Het begon er al mee dat ik aan het begin van de trip vandaag zo ontspannen op mijn fiets zat, dat ik telkens verkeerd reed. En dat terwijl ik alleen maar achter het broodkruimelspoor op het kaartje op mijn telefoon hoef aan te rijden. Zelfs dan kan je dus fout rijden! Maar: niks aan de hand! We hadden tijd zat om de trip te voltooien! Maar dan moest ik wel een beetje beter opletten!

Uiteindelijk ging het opletten inderdaad beter. Maar toen volgde het tweede obstakel… Een voetgangers brug over het spoor. Met trappen, zonder fietsgoot. Dus spullen (inclusief natte kleding van gister) van de fiets af, fiets omhoog, spullen omhoog, fiets omlaag, spullen omlaag, fiets weer optuigen, natte was over de bagage heen en weer gaan! Toen ik weer onderweg ging was het 1100 en had ik pas 23km gefietst. Maar: niets aan de hand want ik had nog de hele dag! Maar dan moest ik niet teveel van dit soort grapjes meer tegenkomen…

Spoorbruggen kwam ik niet meer tegen, maar wel onwaarschijnlijk slechte wegen om over te fietsen. Erg leuk, met waanzinnig mooie uitzichten, maar echt opschieten deed het niet. Gelukkig leek Smurf het goed te houden, dus ach: vooral genieten, want we hadden toch nog tijd zat.

Om 1400 was ik halverwege en kwam ik aan bij Highclere Castle. Het eerste doel van vandaag was bereikt, maar ik stond wel bij de uitgang van het landgoed ipv bij de ingang. Er stonden grote borden dat het hier verboden in te rijden was, maar waar de ingang dan wel was stond nergens vermeld. Aangezien er niemand stond ben ik stiekem toch gewoon met de fiets naar binnen gegaan om het kasteel te zien. Erg mooi! Daar aangekomen werd me echter wel verteld dat ik het park net als iedereen netjes weer via de uitgang moest verlaten en dat ik niet in tegengestelde richting door mocht fietsen naar de Entree. Dat betekende een omweg van zo’n 7km. Maar aangezien het pas 1500 was zou ik rond 1800 of 1900 toch mijn einddoel nog wel moeten kunnen bereiken…

Na Highclere volgde een onwaarschijnlijk steile klim naar het hoogste punt van vandaag. Wederom waanzinnige vergezichten, maar bovenop deze heuvel wederom een onwaarschijnlijk slecht karrespoor als weg waar ik met goede moed aan begon! In het begin ging redelijk goed, maar verderop werden de sporen steeds dieper en ging het fietsen steeds moeilijker. En toen volgde de eerste smak. Een diep spoor uitrijden is geen sinecure. Gelukkig geen schade. Enkel een hand vol met doorntje uit bramenstruik waar ik in terecht gekomen was. Nu wel beter opletten! Maar al snel volgde de tweede smak! Ik in de brandnetels en Smurf een gebroken ketting. Uiteindelijk alles redelijk vlot weer werkende gekregen, nog 35 kilometer te gaan, dus vooral niet treuzelen.

Eenmaal weer op het asfalt vloog ik de onwaarschijnlijke hoge heuvel af en kwam op een kaarsrechte gravel bosweg terecht die lekker op en neer hobbelde. Het was inmiddels 1800 en ik voelde me niet helemaal op mijn gemak in dit enorme grote en stille bos. Bovendien kwam ik erachter dat de achterderailleur niet meer zo lekker schakelde en ik wilde op die weg geen panne krijgen. Uiteindelijk kon ik het bos achter me laten en ben ik aangekomen in Marlborough. Daar constateerde ik dat mijn iphone kabel kaduk was, wat redelijk problematisch is omdat ik met de telefoon navigeer. Gelukkig was er in Marlborough een grote Tesco en ja hoor: daar hadden ze een nieuwe Iphonekabel!

Op dit punt was het 1900 en had ik er zo”n 110km opzitten. Ik had er nog zo’n 20 a 25 te gaan om mijn doel van vandaag te bereiken. De vraag was of ik zou doorfietsen of dat ik nog één felle beklimming zou doorstaan om vervolgens op de boven op de heuvel gelegen camping mijn tent op te zetten. Het werd dat laatste, vooral omdat het slecht schakelen van Smurf me niet lekker zat. 

Nadat ik mijn tent had opgezet heb ik wat geklooid met de derailleurkabel, maar het schakelen werd er niet beter op. Uiteindelijk fiets op zijn kop, en doen werd het probleem gelijk duidelijk: een ongezonde hoeveelheid speling op de achteras. Zo erg dat wiel en cassette los van elkaar bewegen. Niet zo gek dus, dat het schakelen niet meer zo lekker ging…

Het laatste obstakel van vandaag ga ik morgen proberen te verhelpen. Heb geen idee wat dit voor mijn planning gaat betekenen. Ik klink ondanks alles vandaag denk ik redelijk optimistisch, maar baal er best een beetje van dat de fiets stuk is. Ik heb smurf best wel een beetje afgeragd op de ontzettend barre paden van vandaag, terwijl ik normaal juist best zuinig ben op mijn spullen. Hopelijk kan de fietsenmaker me morgen binnen afzienbare tijd helpen!

Ben wel echt ontzettend gelukkig dat ik gestrand ben op een camping naast een stad van enige omvang en niet op een camping in het midden van het grote niets 🙂

To be continued…